رواية ازاى هتسافرى الصعيد لوحدك يابنتى(كاملة) بقلم اميرة حسن

شايفه نظرة الثقه فى عيون والدها وفخور بيها كأنه مفيش زيها على وجه الارض لحد مارجع طبع بوسه على جبهتها وكف ايديها وقالها بحنان تصبحى على خير ياقلب بابا 
ردت بدموع مكتومه وانت من اهله ياحبيبى 
ابتسم فى وشها وخرج بهدوء اما هى فافضلت تبص على باب اوضتها واخيرا دموعها المحپوسه خزلتها ونزلت بحرقه على خدها وحست انها ارتكبت چريمه فى حق نفسها ومكنش ينفع تعرض جسمها لحد مش حلال ليها وانها خزلت ثقه ابوها وتربيه والدتها فيها ومازال كلام والدها فى عقلها وقلبها بيدق بسرعه رهيبه نتيجه خۏفها وفجاه لقت تليفونها بيعلن اتصال من حازم فابصت للفون للحظه وفضلت ټعيط وهى حاطه اديها على بقها بتكتم صوتها وبعدين قفلت تليفونها ودفست راسها فى المخدة ومازالت بټعيط من كل قلبها 
فى اخر اليوم كان يوسف ومليكه والمعيد بيتكلمو على الواتس بخصوص المشروع وبيقترحو افكار جديدة ومناسبه وطبعا كان فى مهاجمه من يوسف على افكار مليكه ومليكه مش بتسكت كالعادة وفى الاخر المعيد اتعصب وقفل الشات 
تانى يوم بدأو يشتغلو فى المشروع بعد ماأستأجره بعض العمال والمهندسين عشان يساعدوهم فى التصميم المطلوب وكانت مليكه بتتابع العمال بتركيز وبتقترح عليهم افكارها اما يوسف فاكان بيساعد العمال بايده وبين كل لحظه والتانيه كان بيخطف النظرات لمليكه ويركز فى طريقتها وابتسامتها وحركات اديها العفويه فاأخدت عقل يوسف بأسلوبها وحركاتها وبعد شويه كان واقف قدام تربيزة صغيرة وقدامه ورقه وقلم وبيرسم فيهم بتركيز لحد ماسمع صوت مليكه قدامه بتقوله بعفويه على فكرة انا جوعت 
رفع عيونه وقابل عيونها وتلقائيا ابتسم وقالها عايزة تاكلى ايه
تنت شفايفها بطفوليه وبصت فى السما بتفكير ورجعت بصتله وقالت اى حاجه المهم أكلنى 
ضحك وهو بيقولها طيب هبعت حد يجبلنا أكل 
ردت بعفويه ماكان من بدرى لازم يعنى ڼموت من الجوع قدامك عشان تتنحنح 
بصلها وهو عاقد حواجبه خطوة وقال يعنى لو اتعصبت عليكى تزعلى ولو اتكلمت بهدوء مش عاجبك اعمل معاكى ايييه تعبتينى 
بصت لشكله وافتكرت لما اضرب من الشباب بسببها فالمعت عيونها بأنتصار وابتسمت ببشاشه فابص لابتسامتها بأعجاب ورجع بص لعيونها وسامعها بتقول بمشاكسه بصراحه قولت اعصبك شويه عشان اشوف الشباب هيعملو معاك ايه المرادى 
اتعصب من تلميحاتها وحاول يخوفها لما خطوة وبص لعيونها بقوة وقال بجديه على اساس انى سكتلهم مفيش حد قرب منى وطلع من تحت ايدى سليم 
بربشت بعيونها بتوتر وردت بطفوليه اصلك مفترى 
ڠصب عنه ضحك على كلمتها وبعد عنها خطوات وهو بيقول يجرالك حاجه لو مردتيش عيله مشكله 
وقبل ماترد مشى من قدامها واتجه للشباب وهى فضلت متبعاه بعيونها بغيظ وقالت ااه عايز واحدة تقعد تبهدل فيها وتفضل ساكته دة بعينك 
لف راسه وبصلها ومازال بيضحك على اسلوبها وفجأه شاف حد بينادى عليها من بعيد مليكه يامليكه 
فاوقف مكانه وانتبه لتصرفها لما شافها بتبص للشاب بتفاجئ وفجإه شاورتله باديها بلهفه واتجهت عنده وبعدين شافها بتسلم عليه باديها وبتبتسم ببشاشه فاغلى الډم فى عروقه واتحولت ضحكته لڠضب وفضل متابعها بعينه وهى واقفه تتكلم معاه وتضحك ببساطه ولطافه لحد ماجه حد من العمال وطلعه من شروده لما سأله استاذ يوسف حضرتك كنت عايزنى فى حاجه استاذ يوسف!!
انتبه يوسف لكلامه وبصله ورد بعصبيه فى ايييه
رد العامل مفيش
حاجه بس نادتنى من شويه وبعد كدة سكتت فابسألك كنت عايزنى فى ايه
رجع بص يوسف لمليكه وشافها بتركب عربيه الشاب ومازالت الابتسامه على وشها فاكور ايده وفضل يضغط عليها بقوة وهو بيفتكر مشهد الحفله وكلام صاحبها عنها وفضل ياخد نفسه بعمق من شده غضبه اما العامل كان واقف مستغرب ردود فعله ولكن تجاهله ومشى يكمل شغله 
عند مليكه كانت راكبه فى عربيه كريم صديقها المقرب وكانت مبسوطه بوجوده وزيارته ليها وقالتله بص هروح اتغدى معاك وارجع بسرعه عشان متأخرش على الشغل 
رد كريم بمشاكسه ايوة بقا دة احنا شكلنا اتشطرنا على الاخر 
ضحكت وقالتله ايوة طبعا احنا مش قليلين فى البلد 
ضحك وساق عربيته وقالها والله ليكى واحشه 
قالتله بابتسامه وانتو كمان والله امال فين سلمى ولوجى 
رد بمشاكسه خلتهم يستنونا فى الكافتيريا وجيت اجيبك ياجميل 
ردت بحماس طب بسرعه عشان هما وحشونى اووووى 
كانت كارما واقفه قدام المرايه فى اوضتها وبتبص لشكلها بدموع وهى بتفتكر معامله جوزها والعڈاب اللى اتعذبته فى حياتها وهى حاسه بالخنقه
وقله الحيله لحد ماسمعت خبط على باب اوضتها فامسحت دموعها بسرعه وبدور بعنيها على الاسدال وهى بتسأل مين 
سمعت صوته بيقولها افتحى انا خالد 
بصت على الباب بتفاجئ وردت بتوتر ث ثوانى 
وبعد مالبست الاسدال
فتحت الباب ببطئ واتلاقيت عيونهم وفجاه لقيته دخل الاوضه بجراه فابصتله بتفاجئ وهى سمعاه بيقولها بنفس النظرة اللى اتعودت عليها منه هو كل مااشوفك الاقيكى بالأسدال معندكيش غيره ولا ايه !!
نزلت عيونها الارض وهى بتضغط على سنانها بضيق من جرأته وردت بهدوء لسه مجبتش هدومى !
خطوة وهو منزل راسه بيحاول يركز فى عيونها اللى بداريها عنه وقال بجرأه