رواية رغبة الاڼتقام (كاملة حتي الفصل الاخير) بقلم اية عبد السلام
قبل كدا .. انا مطلقة يا محمد
محمد مسك دراعها پغضب و قال بعصبية ايه التفكير الجاهل دا يا رنيم .. يعنى ايه ياعنى مطلقة و فيها ايه هو انتى اول و لا اخر واحدة تطلقى ولا علشان انتى مطلقة فا المفروض بقى انك تدفنى نفسك بالحيا
رنيم بعدت دراعه بدموع و قالت بحزن لا مدفنش نفسى بالحيا بس لما اتجوز اتجوز واحد مطلق زيي او ارمل
و زعيق رنيم متعصبنيش
رنيم بكسرة و حزن صدقنى دا الصح يا محمد و دا اخر كلامى و لو سمحت اخرج بقى وزقته و قفلت الباب
محمد من برا بحزن طب و قلبى اللى انتى عايزة تكسريه دا ايه
رنيم سمعته و قعدت على الارض بحزن و سندت ضهرها على الباب و دموعها نازلة
محمد بصوت عالى على فكره بقى مش انتى اللى هتحددى
خبط على الباب جامد و قال بعصبية و بعدين ايه البجاحة اللى انتى فيها دى يعنى اقولك بحبك و تتجوزينى و اسوق المحڼ و فى الاخر تقوليلى هاتجوز واحد مطلق او ارمل دا بعينك يا نيمو
نزل على تحت و هى مسحت دموعها و فضلت تضحك و قالت من بين ضحكها فعلا والله اجن منى بس عسل يخربيتك
عند خالد
كان قاعد قدام المحامى و هو عمال يشرحله الحالة اللى هو فيها
آسر المحامى بتوضيح انت موصلتش لحالة الادمان الصعبة و دا هيخفف عليك القضية شوية
و كمان مش مدام حضرتك متهمة بالخېانة الزوجية
خالد ببرود ودا ايه علاقتها بالموضوع
آسر بمكر هى كدا كدا هتتحبس بوصلات الامانة اللى مضتهم على نفسها سواء بقى تهمة الخېانة ثبتت او لا بس ليه منحطش قضية تالته عليهم
آسر نتهمها انها اللى كانت بتخلى السكرتيرة تحطلك المخډرات فى القهوة
خالد ازاى يعنى ما هى ممكن تنكر و بعدين ما هما اكيد هيستجوبوا السكرتيرة و هى هتنكر دا
آسر بخبث لأ من الناحية دى متقلقش من حسن حظك ان السكرتيرة دى بتحب الفلوس اد عنيها و محمود استغل النقطة دى و اتفق معاها انه يديها مبلغ محترم علشان تقول ان ميرنا اللى كانت زقاها عليك
آسر الفلوس اللى هتاخدها مش قليلة برضو و كمان احنا وعدناها ان احنا هنعمل كل اللى علينا علشان نخفف الحكم شوية
اكيد مدام حضرتك
خالد ببرود و مقاطعة طليقتى
آسر بتنهيدة اكيد طليقة حضرتك هتنكر التهمة دى لما احنا نتهمها بيها فلما منى السكرتيرة تعمل ان ضميرها صحى و تعترف عليها دا هيخفف من حكمها شوية انها هتقول ان ميرنا كانت بتهددها لو معملتش كدا هتلبسها ڤضيحة
خالد بتنهيدة اللى انتوا شايفينه صح اعملوه
عند محمود و محمد
محمود ببرود خير جاى ليه
محمد حط ورق قدامه و قال ببرود امضى
محمود ضم حواجبه بإستغراب و مسك الورق و فتحه لقى ان دا عقد تنازل من منصور لنصيبه اللى اخده منه من الشركة
محمود بعدم استيعاب طالما انت كنت حاطط فى دماغك انك هترجع حقى اخدته ليه من الاول
محمد ببرود علشان انا مباخدتش حق حد انا اخدت النصيبين بتاعك و بتاع خالد علشان توصله الخبر و هو فى السچن علشان يتحسر شوية لان امه نصبت عليا فى فلوس امى و انا صغير و ڼصب على رنيم كمان
فا منصور صاحب ابويا ادانى فلوس علشان ارجع لرنيم حقها و اخد حقى و نص الشركة خلاص بقت بتاعته
محمود پصدمة ڼصب على رنيم
محمد بإستهزاء اه ڼصب
عليها .. ضحك عليها و قال انه مديون و اخد دهبها و دهب ابوها و جدها اللى كانوا جايبنهولها
محمد قام و طلع قلم من جيبه و قال ببرود و هو بيمشى الورق عندك اهو هو و القلم امضى براحتك بقى
محمد مشى و طلع
